Γενικά δεν σφάζω κόσμο πλέον.
Δεν βγαίνω, αυτή η δουλειά με έχει καταπιεί, το να επιβάλλομαι σε ανθρώπους, ή το να βρίσκω λύσεις να τους πάρω με το μέρος μου και να με βοηθήσουν όταν έχεις τις Αρχές να αναπνέουν στον κόρφο σου και να σου βάζουν χρονοδιαγράμματα δεν μου αφήνει ενέργεια. Έχω γίνει ένα άτομο βαρετό. Και διπλωματικό, πάνω από όλα η διπλωματία. Είπα να αντέξω κάνα δίχρονο να πιάσω εμπειρία. Πολλές μέρες δεν ξέρω τι μέρα είναι, το σαββατοκυριακο ποτέ δεν είναι αρκετό. Παλιά έβγαινα στις 2130. Τώρα πάω στο κρεβάτι. Είμαι βαρετή.
Δεν ανυπομονώ για το επόμενο ιβέντ, επειδή δεν έχει επόμενο ιβέντ.
Απλά θα έρθει το επόμενο deadline. Το επόμενο training. Το επόμενο project. Έχω κερδίσει την εμπιστοσύνη του boss, χτίζω όνομα, με μαθαίνουν οι Αρχές.
Αξίζει?
Έχω καλούς φίλους, πλέον έχουν μείνει μόνο αυτοί που δεν τους νοιάζει αν έχω χρόνο ή όχι. Αυτοί που μου στέλνουν μήνυμα αν ζω ή πέθανα. Τελείωσε η παράνοια των προηγούμενων χρόνων που έβγαινα με οποιαδήποτε παρέα. Τώρα δεν έχω χρόνο από την μια, από την άλλη με επηρεάζει η αγοραφοβία του Fitz. Μου λείπουν.
Ο Fitz είναι αγχωμένος με την δουλειά του. Μπαίνουμε πλέον σε μια φόρμα που δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη γι αυτό. Αν αντέχω να μας φάει η καθημερινότητα. Εϊναι πολύ αγχωμένος, εγώ πολύ απογοητευμένη από την ζωή μου πλην αυτού. Ότι απολάμβανα έχει σταματήσει, no smoking, no dancing, no going out, no blogging, no time, no friends. Και αυτός είναι πολύ preoccupied για να καλύψει τα panic attacks μου. Ακόμα και όταν πιέζομαι να βγούμε να πάμε μια εκδρομή την Κυριακλη κουράζομαι και γίνεται τρίτη τετάρτη να συνέλθω. Εγέρασα?
Απογοητεύομαι με αυτή τη χώρα, έχω βαρεθεί, έχω σιχαθεί τα πάντα.
Εγώ είμαι δύο άτομα, η αγαπησιάρα και η εγωίστρια. Η αγαπησιάρα που θέλει να δώσει τα πάντα, η εγωίστρια που θέλει να με προστατεύει. Άρχισε να εξαπολύετε η εγωίστρια ενάντια στον Fitz και δεν ξέρω πως να το ελέξω.
Τώρα εσάς τι σας τα λέω? Ο Fitz δεν τρελλαίνεται να σας τα λέω.
Δεν βγαίνω, αυτή η δουλειά με έχει καταπιεί, το να επιβάλλομαι σε ανθρώπους, ή το να βρίσκω λύσεις να τους πάρω με το μέρος μου και να με βοηθήσουν όταν έχεις τις Αρχές να αναπνέουν στον κόρφο σου και να σου βάζουν χρονοδιαγράμματα δεν μου αφήνει ενέργεια. Έχω γίνει ένα άτομο βαρετό. Και διπλωματικό, πάνω από όλα η διπλωματία. Είπα να αντέξω κάνα δίχρονο να πιάσω εμπειρία. Πολλές μέρες δεν ξέρω τι μέρα είναι, το σαββατοκυριακο ποτέ δεν είναι αρκετό. Παλιά έβγαινα στις 2130. Τώρα πάω στο κρεβάτι. Είμαι βαρετή.
Δεν ανυπομονώ για το επόμενο ιβέντ, επειδή δεν έχει επόμενο ιβέντ.
Απλά θα έρθει το επόμενο deadline. Το επόμενο training. Το επόμενο project. Έχω κερδίσει την εμπιστοσύνη του boss, χτίζω όνομα, με μαθαίνουν οι Αρχές.
Αξίζει?
Έχω καλούς φίλους, πλέον έχουν μείνει μόνο αυτοί που δεν τους νοιάζει αν έχω χρόνο ή όχι. Αυτοί που μου στέλνουν μήνυμα αν ζω ή πέθανα. Τελείωσε η παράνοια των προηγούμενων χρόνων που έβγαινα με οποιαδήποτε παρέα. Τώρα δεν έχω χρόνο από την μια, από την άλλη με επηρεάζει η αγοραφοβία του Fitz. Μου λείπουν.
Ο Fitz είναι αγχωμένος με την δουλειά του. Μπαίνουμε πλέον σε μια φόρμα που δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη γι αυτό. Αν αντέχω να μας φάει η καθημερινότητα. Εϊναι πολύ αγχωμένος, εγώ πολύ απογοητευμένη από την ζωή μου πλην αυτού. Ότι απολάμβανα έχει σταματήσει, no smoking, no dancing, no going out, no blogging, no time, no friends. Και αυτός είναι πολύ preoccupied για να καλύψει τα panic attacks μου. Ακόμα και όταν πιέζομαι να βγούμε να πάμε μια εκδρομή την Κυριακλη κουράζομαι και γίνεται τρίτη τετάρτη να συνέλθω. Εγέρασα?
Απογοητεύομαι με αυτή τη χώρα, έχω βαρεθεί, έχω σιχαθεί τα πάντα.
Εγώ είμαι δύο άτομα, η αγαπησιάρα και η εγωίστρια. Η αγαπησιάρα που θέλει να δώσει τα πάντα, η εγωίστρια που θέλει να με προστατεύει. Άρχισε να εξαπολύετε η εγωίστρια ενάντια στον Fitz και δεν ξέρω πως να το ελέξω.
Τώρα εσάς τι σας τα λέω? Ο Fitz δεν τρελλαίνεται να σας τα λέω.
