Κτυπά το τηλέφωνο η ώρα 5:30 το πρωί.
"Εξύπνησα σε?"
"Ναι"
"Εφίλησε με και κάτι παραπάνω πράματα"
Ανακάθομαι στο κρεβάτι.
"Λάλε, λεπτομέρειες, κάμνω καφέ"
"Έμπα skype, να κάμω ένα τσhάι και γω".
Εν μακριά, η φίλη μου η Πέγκυ, αλλά θα την ξεχωρίσω που τες άλλες τις Πέγκες τούτη, τούτη θα είναι η Αμερικάνα-not native.
Εν μακριά, αλλά μιλώ της κάθε μέρα. Εν μακριά αλλά θκιαλέουμε τα ρούχα που θα φορούμε στις περιστάσεις της ζωής μας που το skype. Εν μακριά αλλά πιο κοντά που τους πάντες. Εν αλήθκεια που λαλούν τους ανθρώπους θκιαλέεις τους, κι αν μπορώ να πω ότι έχω ένα άτομο που εν χρειάζεται να μεταφράσω, εν χρειάζεται να υποκριθώ, που μπορεί να είμαστεν διαφορετικές αλλά ίδιες, ένα άτομο που εν οικογένεια χωρίς να έχουμε κοινό αίμα, που θαυμάζω και κατανοώ, που με έναν καφέ μαζί της ηρεμώ, που της μιλώ και ξέρει ούλλο μου το παρελθόν, έχει άποψη για την ζωή μου επειδή μπορεί, και ποτέ δεν κρίνει, έναν άνθρωπο που μπορεί να πεις εν η αδελφή ψυχή σου ρε παιδί μου, ε, έτην εν τjιείνη.
Που ήμασταν μωρά, και εχτυπιούμασταν στην Αθήνα, στες συναυλίες του Χατζηγιάννη, που εθωρούσαμε τον Παπακαλιάτη και θυμούμε σε ενα σήριαλ του είχε δύο φίλες, η μια ήταν Αμερική, και εμιλούσαν κάτι περίεργες ώρες στα τηλέφωνα, ελαλούσαμε πρέπει ναν πολλά καλές φίλες, και δε μας τωρά, κάτι χρόνια μετά, κάμνουμε τες θυσίες που πρέπει. Που με περιπαίζει που σέρνω την φωνή μου nicosian style. Και περνούμε τες λίγες της μέρες στην Κύπρο στη Λεμεσό, μόνες μας ώρες ολόκληρες δεν βάλλουμεν γλώσσα μέσα. Που εννά πάμε Κούβα μόλις μια που τες δύο χάσει το στοίχημα. Που άμα είμαστε μαζί χαχανίζουμε και πίνουμε, και φορούμε τα τακούνια και πάμε για χορούς, και μαγιό και βουτουμε νύχτα στη θάλασσα, και παραπατούμε, και τραγουδούμε φωναχτά τα τραγούδια ώσπου να γδαρτεί ο λαιμός μας. Που εν κάμνουμε δώρα η μια της άλλης επειδή εν ασήμαντα μπροστά σε όλα τα άλλα. Που εν στήριξη, τjιαμέ, ότι ώρα, ότι μέρα, όποτε θέλω, όποτε θέλει. Που εν με πρόδωσε ποττέ, ούτε εγώ εκείνη. Που θέλει χρόνο να δεθεί, όπως και γω, που εν μυστικοπαθής και κλειστή, και άμαν ανοιχτεί και αφεθεί εν πολλά ισχυρός ο δεσμός, άμα κερδίσεις την εμπιστοσύνη της ετέλιωσε, όπως εγώ.
Απλά τωρά εμιλούσα της και επεθυμησα την, καρτερά τον τυφώνα ιμμίσh.
Η Αμερικάνα δεν αρέσκετε στα αίματα, σαν κάποιες κάποιες, δρα με "καθαρούς" τρόπους-δηλητήρια etc.
Ναι, ναι σας απογοητεύω, υπάρχει και το soft side, φτου και βγαίνω!